Het project

Op dinsdag mochten we dan eindelijk naar het project! Na een week goed uitgerust te zijn, waren we klaar voor het echte werk. Ik was erg benieuwd naar de eerste indruk en hoe het me zou bevallen.

Ten eerste ziet onze kamer er goed uit. Deze was gerenoveerd net voor onze komst, vandaar dat wij pas wat later naar het project konden. Wel moeten we het doen met een zacht straaltje.. Maar met emmertjes water moet het hier ook wel lukken haha. Ook de rest van het project wordt gerenoveerd, vooral het tweede speelveld ligt onder puin. Hierdoor komen er nu maar weinig kinderen naar the youthcenter: maar ong 50 van de 300 kids. Nog een nadeel daarbij is, is dat er veel lawaai gemaakt wordt. Vanaf half 8 ’s ochtends hebben wij geen rust meer..

Ook hier zijn de Fathers weer erg vriendelijk. Ze willen alles voor ons regelen, zodat wij het goed naar onze zin hebben. Mist er iets, dan moeten we het vragen. Ook leiden ze ons rond in de sloppenwijk en de stad. Zo weten we nu waar de historische plekken zijn, waar alle grote shoppingmalls te vinden zijn en ze brengen ons naar het strand. Ze laten ons liever niet alleen de straat op gaan en waarschuwen ons voor het openbaar vervoer. Ze zijn hier erg bezorgd dat ons iets over komt of onze spullen gejat worden. Toch willen wij wel eens zelf op pad en ondervinden hoe het is als buitenlander in een grote stad. Met de jeepney’s kun je hier overal heen, een soort jeep voor ongeveer 15 personen. Dichtbij zit de oudste straat van de Filipijnen, die er nu nieuw uitziet. Deze zit vol met leuke winkels en shoppingmalls. Om de hoek zit Carbon Market, dit is een markt met groenten, fruit, vlees, vis, kleding, enz.

En dat waarvoor we gekomen zijn, de kids! Ze stonden te springen om onze komst. De eerste keer toen we ze zagen, werden we overvallen door de aandacht. Hoe jong ze ook waren, ze wilde alles van je weten. In gebrekkig Engels en handen en voeten werk, konden we ons enigszins voorstellen. De kinderen hingen over ons heen en wilde bij ons zitten. Een hele ervaring was dat! Ook de dagen erna bleken hetzelfde te gaan. Steeds leerde we weer nieuwe kinderen en jongeren kennen. De oudere kinderen kunnen al redelijk goed Engels, zij leren dit al vanaf de basisschool.

Vanaf het moment dat we hier aankwamen, was ons schema al vrij duidelijk. Om en om helpen wij een ochtendje in de Clinic, de dokter hier op het project. Het wordt gesponsord en is dus gratis voor de lokale bevolking. Zij kunnen eventueel een donatie doen. In de middag gaan we naar de Sisters of Mother Theresa. We helpen hen met het Feeding Program (0 t/m 5 jaar). Dit houdt in dat zij baby’s en kinderen die in het ziekenhuis gelegen hebben, die ziek of ondervoed zijn, opvangen om weer helemaal beter te worden. Omdat hun ouders niet goed voor hen kunnen zorgen en niet genoeg geld hebben voor eten, zorgen zij hiervoor. Zij verblijven hier ong 3 tot 12 maanden. Wanneer zij weer helemaal beter zijn, gaan ze naar huis. Wij helpen hier door met de baby’s en kinderen te spelen, met eten geven en met douchen. Een erg mooi project vind ik!

’s Avonds is er een studie uur voor de scholars. Scholars krijgen een scholarship van Don Bosco, zodat zij naar school kunnen. Het studie uur biedt hen een plek om hun huiswerk en opdrachten te maken, omdat daar thuis vaak niet de ruimte voor is. Maar ons was meteen opgevallen dat er niet veel gestudeerd werd. Vooral de kleine kinderen zijn aan het kletsen of aan het spelen. Dit was voor ons een signaal voor onze onderzoeksopdracht vanuit school. Dit werd door hen goed gekeurd! Om kwart voor 8 komen de kinderen van the Youthcenter, alle kinderen uit de buurt zijn welkom om te spelen. Ze komen hier om te dansen, zingen, spelletjes spelen, tafelvoetballen, enzovoort. Hier komen kinderen van jong tot oud, tot ongeveer 20 jaar. Hier leggen wij tot nu toe het meeste contact mee. Wij mogen mee doen met hun dans die komende zondag uitgevoerd moet worden voor een hoge priester uit Tjechie/Slowakije. Haha dat wordt leuk…

Maar de Filippijnen is ook een erg gelovig land. Je komt er veel kerken en beelden van het geloof tegen, zij bidden voor het eten, voordat zij met de auto op weg gaan en doen elke avond de rozenkrans. Die rozenkrans doen wij elke avond mee. Die zinnetjes die zo’n 50x herhaald worden, ken ik nu wel uit mijn hoofd! Ook in veel gesprekken met de kinderen staat geloof centraal. Zij zijn hiermee opgegroeid en kunnen geen leven zonder bedenken. Dat maakt het onderwerp wel erg lastig, wanneer ik zeg dat wij niet geloven en niet naar de kerk gaan.
Al met al zijn deze eerste dagen erg intensief geweest, maar vooral ook erg indrukwekkend. Ik heb het hier erg naar mijn zin en hoop hier nog veel te gaan zien en beleven! Ik hou jullie op de hoogte!

Liefss!